Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Κράτα με

  

          ''Κράτησέ με σαν να με γεννούσες  
            Σαν ωκεανός που αναζητούσες  
          όπως ο ουρανός τον άσωτό του γιο... 
            Κράτα με σαν όρκο ξεχασμένο 
          Σαν ένα τριαντάφυλλο σπασμένο. ''  




 Να μ'αγαπάς και εγώ θα σε αγαπώ περισσότερο. Μόνο να είσαι κοντά μου. Κράτα μου το χέρι και μη με αφήσεις...  '' Κράτα με κι αρχίζει ο κόσμος τώρα. ''  Κράτα με και θα ταξιδέψουμε μαζί στην χώρα των αρωμάτων. Μ' ένα πολύχρωμο αερόστατο. Που με τη δύναμη του αέρα θα περάσουμε από πελάγη και πεδιάδες και θα φτάσουμε σε αυτήν τη χώρα που όλα είναι αλλιώτικα... 

  Θα ξαπλώσουμε το βράδυ κάτω από τον ουρανό... Είναι τόσο μαύρος και συνάμα τόσο φωτεινός. Μικρά και πυκνά αστέρια που δίνουν ελπίδα μέσα στο μαύρο. Μας δίνουν ελπίδα πως αυτή η αγάπη θα συνεχίζει να φωτίζει. Και το φεγγάρι... Το φεγγάρι μας χαμογελά. Πάντα μας χαμογελά! Φωτίζει τον μαύρο ουρανό. Φωτίζει τα σοκάκια αυτής της χώρας. Και είμαι εγώ και εσύ με αυτό το μεγάλο και λαμπερό φανάρι. 
   
  Τα αρώματα αυτής της πόλης, σε κάθε σπίτι και κάθε γωνιά του δρόμου, με μεθάνε... Τριαντάφυλλο, γιασεμί, γαρδένιες... Και κάπου σε όλα αυτά τα αρώματα και το δικό σου. Το πιο μεθυστικό. Τότε μου έσφιξες το χέρι και μου χαμογέλασες, όπως το φεγγάρι. Μου είπες ότι με αγαπάς. Με αγκάλιασες και μου έδωσες όρκο πως δε θα μου αφήσεις ποτέ το χέρι. Μόλις έπεσε ένα αστέρι... 

  Να με κρατάς. Ας ξεχάσουμε τους άλλους. Μόνο για λίγο. Αυτούς που θα μας κατακρίνουν για αυτό που είμαστε. Αυτούς που θέλουν να αλλάξουν το μέλλον μας χωρίς να μας ρωτήσουν. Ξέχασε -για λίγο μόνο- την ιδιοτέλεια των μικρών ανθρώπων που τους περιτριγυρίζει. Απλώς δες τον ουρανό και μύρισε τα αρώματα. Άκου τους παλμούς της καρδιάς σου. Νιώσε τη ζεστασιά του χεριού μου στο δικό σου. Αυτό θα μας κάνει ευτυχισμένους. Η αγκαλιά σου είναι το δικό μου φεγγάρι  και το '' σ'αγαπώ '' σου ένα πεφταστέρι.  

  Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι τα υλικά αγαθά και τα χρήματα που φθείρουν τους ανθρώπους. Ούτε τα ψέματα και την υποκρισία. Απλώς χρειαζόμαστε ένα χέρι που είναι έτοιμο να σφίξει το δικό μας. Μια αγκαλιά που θα μας περιμένει πάντα ανοιχτή. Πες το  ''σ΄αγαπώ'' χωρίς να φοβάσαι κάτι. Δεν ήταν ποτέ ντροπή τα συναισθήματα. Και ούτε θα είναι όσο ακόμη υπάρχει ένα χέρι κάπου εκεί έξω που σε περιμένει... 





   
                                    Σύννεφο με ρόδες.






    

1 σχόλιο:

  1. Σύννεφο με ρόδες ή ρόδα, μου αρέσει το μπλόγκ σου. Να γράφεις, αν θέλεις να περισώσεις τον εαυτό σου από την δίνη των εξετάσεων. Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή