Ένα όργανο, άπειρες μελωδίες...
Μελωδίες μικρές, μεγάλες,γρήγορες, χαρούμενες, λυπητερές...Κάθε συναίσθημα και μελωδία, κάθε μελωδία και συναίσθημα ή για να είμαι πιο σωστή, συναισθήμαΤΑ, τα οποία διαχέονται από τις άκρες των δακτύλων σε όλο το σώμα. Κατακλύζουν το μυαλό με την γλύκα τους. Εξευμενίζουν τα πάθη, τις ανησυχίες της ψυχής, όχι αγριεύοντάς την, αλλά ηρεμώντας την.
Κάθε παρτιτούρα κρύβει μέσα της μια ιστορία διαφορετική, που ο καθένας της δίνει υφή με τον δικό του τρόπο, το δικό του στιλ. Έτσι σου ανοίγει το μυαλό, σε ταξιδεύει εκεί που θες εσύ να πας, κάνεις αυτά που θές εσύ να κάνεις, σ' ένα δικό σου ολοδικό σου κόσμο. Και αν και το όργανο είναι υλικό και άψυχο μετά από λίγο γίνεται "δικό σου". Πιο έμπιστο και από τον πιο πιστό φίλο για να μοιραστείς τα μυστικά σου,τις χαρές και τις λύπες σου.
Η μουσική δεν είναι αποκλειστικά εκτόνωση και διασκέδαση. Είναι (όπως όλες οι τέχνες άλλωστε) τρόπος έκφρασης, ένα μέσο για να έρθει κανείς σε επαφή με τον (άγνωστο) εαυτό του.
Lacrimosa.
